Προσοχή ακολουθεί σημαντική σημείωση : Προς όλους τους φίλους, ξεχασμένους πρώην, δήθεν εχθρούς και στην παλιά μελλοντική αγάπη μου..

Και όταν χάσω πια την λογική μου, και για χαρά θα έχω τον έρωτα..
Όταν χαμογελώ δίχως λόγο, και έννοια μου θα είναι αυτός, αυτός και μόνο..
Την σιγουριά μου αντικαταστήσει η αβεβαιότητα..
Την ορθή μου σκέψη το συναίσθημα..
Γίνω φίλη με τον Μορφέα από νωρίς και οι εφιάλτες μου θα μεταμορφωθούν σε όνειρα..
τότε θα ξέρετε πως έχει έρθει η ώρα.. η ώρα να με κλείσετε σε δωμάτιο σκοτεινό με 10 κλειδαριές χωρίς παράθυρο και φως να μην υπάρχει πουθενά.. τον εαυτό μου να μην αντικρίζω σε καμία επιφάνεια.. το κλειδί να πεταχτεί στην θάλασσα σε βάθος μεγάλο..

Στιγμές γεμάτες Ίσως..

Πώς μπορώ να πάρω θέση, και μόνο που το σκέφτομαι τα μάτια βουρκώνουν. Δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω αν πρέπει. Τι πάω να κάνω; Κι αυτό κι εκείνο μου φαίνονται εντάξει. Και τα δυό καλά είναι. Πώς να διαλέξω για μένα; Και μήπως πρέπει να τα γνωρίζω όλα; Να τα κρίνω όλα; Δε θέλω ν' αδικήσω κανέναν..

Η όψη μου μοιάζει τραγικά παιδική. Ασφυχτικά καρφωμένη στο δίλημμά μου! Όχι βέβαια. Πώς μπορώ να τα ξέρω όλα. Πώς να προβλέψω το αύριο, και πώς να πάρω όρκο τι πάει να πει "σωστό". Σωστό για ποιον; Λάθος για ποιους; Μπορώ να πω μόνο τι είναι αυτά για μένα. Και να προσπαθήσω να βρώ τα δικά μου "ναι" και "όχι". Μέσα σε θάλασσες γεμάτες "ίσως"..

Μα πως μου ζητάνε να μην χρησιμοποιήσω τέτοια δύναμη? Στο κάτω για ποιο λόγο μου την έδωσαν.. για να την χαζεύω..?