..Aγαπη σε 2 σταγονες ονειρο..

Τόσο κράτησε.. και μετά σαν μια τουλίπα μες στο βάλτο έτσι και γω χορεύοντας μόνη μου , παρέα με μια βαλίτσα μοναξιά.. Η ζωή είναι παράξενη φίλε μου είπε κατάμουτρα και μου αποκάλυψε πως ο πρίγκιπας που τόσο πολύ είχα ανάγκη, που τόσο ποθούσα, ξεθώριασε στο πλύσιμο. Πεθαίνουν και οι αθάνατοι πρόσθεσε στο τέλος και χάθηκε μες στο σκοτάδι έτσι όπως και ήρθε, ξαφνικά.. αφήνοντας με σαν πουλί που του φόρεσαν χειροπέδες να συνεχίζω τον μοναχικό αυτό χορό! Η συμπεριφορά του κενού και η εμφανής απογοήτευση που απεικονιζόταν στο βλέμμα μου της τράβηξε την προσοχή και εκεί καθώς έφευγε απόρησε.. απόρησε μαζί μου γιατί συνειδητοποίησε ότι σιγά σιγά άρχισα να πατώ στην γη .. Και από τότε χορεύω ακόμα……

Η αλήθεια στον κόσμο των θαυμάτων..

΄΄ Η πραγματική αγάπη ανέχεται ελπίζει και υπομένει τα πάντα.. ΄΄

Μαλακίες.. σε κάποιο παραμύθι μπορεί, άντε και σε καμιά ταινία.. Γιατί εγώ την έζησα την πραγματική αγάπη, απ όλες τις πλευρές.. και όχι δεν ανέχτηκε τα πάντα.. ανέχτηκε πολλά, αλλά όχι τα πάντα.. ούτε ήλπιζε σε πολλά.. Δεν υπάρχει ομορφιά στην ρουτίνα.. ούτε και κανένα μαγικό φίλτρο να σε κάνει τόσο δα μικρή για να εξαφανιστείς και να μην βλέπουν οι άλλοι την απογοήτευση στα μάτια σου.. τόσες προσωπικές θυσίες για να πληρώσεις στο τέλος το τίμημα της οικειότητας.. μόνο οι στιγμές αξίζουν τελικά! Εκτός και αν είσαι η Αλίκη και συναντάς στον δρόμο προς την αναζήτηση λαγούς που μιλάνε και ρολόγια που ο πραγματικός χρόνος δεν υφίσταται..

ΠΩΣ..?

Πως γίνεται να κρατάω τα λογικά μου όταν όλοι γύρω μου χάνουν τα δικά τους και ρίχνουν το φταίξιμο σε μένα?

Πως γίνεται να περιμένεις κάτι που τόσο πολύ ποθείς χωρίς να σε κουράζει η αναμονή?

Πως γίνεται να ονειρεύομαι και τα όνειρα που κάνω να μην μπερδεύονται με την πραγματικότητα?

..Να βλέπω όλο όσα έδωσα με τόσο πάθος , σπασμένα, να σκύψω και να τα ξανά χτίσω με φθαρμένα εργαλεία?

..Να επιβάλω στην καρδιά , το θάρρος και τα νεύρα μου να με υπηρετούν πολύ μετά αφότου έχουν φύγει???

Πραγματοποιωντας το ονειρο.. Στιγμες..

Σαν μια διήμερη εκδρομή ..λυπάσαι που τελειώνει , αλλά χαίρεσαι που πήγες..
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις και όταν πάψεις να επιμένεις ..
Πάλεψα με τα θηρία του μυαλού μου, και κατάφερα να ζήσω για μια στιγμή το παρόν, σαν να ταν κάθε στιγμή η τελευταία..
Ξύπνα με, μην κοιμηθώ, και χάσω τ'όνειρο.
Μια μοντέρνα ψυχή είμαι κ γώ, που θέλησα να ζήσω την στιγμή.. το καλό έρχεται αθόρυβα.. ευτυχώς δηλαδή γιατί μπορεί να με τρόμαζε ο θόρυβος του..
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά…Δεν είναι, όμως.. Και γω χαίρομαι γιαυτό!!

ΘΕΛΩ..

ΘΕΛΩ..ΚΙ ΑΣ ΡΙΣΚΑΡΩ..

..ΘΕΛΩ.. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ..

..ΘΕΛΩ.. ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΠΡΕΠΕΙ..

..ΘΕΛΩ..ΠΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ???

..ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το παραμυθι μου..

Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να βρω το χαμένο παραμύθι από τα παιδικά μου χρόνια και να ξεκινήσω ένα ταξίδι μαζί με τον εαυτό μου, σε όλα όσα έχουμε περάσει στην ζωή μας. Το παραμύθι είναι αστραφτερό.. Η πραγματικότητα θολή.. Ενα παραμύθι έτσι όπως το κατάλαβα και το ήθελα εγώ, αλλά και όπως μου το επέβαλαν οι άλλοι .. και η μοίρα..

ΥΓ: Σε όλους αυτούς που με τις θεωρίες τους προσπαθούν να με πείσουν πως έτσι είναι η ζωή , πως ο θάνατος είναι αναπόφευκτο γεγονός, ακόμα κι αν συμβεί ξαφνικά.. πως ο πόνος σβήνει το χρόνο..

Love hurts..

Nitse

''Μακάρι να μπορουσες να υψωθεις στα μάτια μου, για να μην αναγκάζομαι να σε περιφρονώ" ουδέν σχόλιο..

Παιχνίδια μυαλού..

Αποφασίζεις.. Παίζεις.. Περιμένεις.. Χάνεις.. Μετανιώνεις.. ζητάς τα χαμένα σου πίσω, ξέρεις ότι είναι ήδη αργά και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να κάνεις τον συμπαίκτη σου να γελάσει.. το ξέρεις και επιμένεις.. επιμένεις να ζητάς κάτι το οποίο δεν σου ανήκει πια. Μετανιώνεις.. και μετά ξαναπαίζεις πάλι από την αρχή, σαν να μην συμβαίνει κάτι.. σαν να είχες κερδίσει στον προηγούμενο γύρο, κέρδισες πολλά και τώρα θέλεις να τα διπλασιάσεις! Στην ουσία έχεις κερδίσει , αλλά αυτό θα το καταλάβεις αργότερα, όταν πλέον θα είναι αργά.. Καταραμένο μυαλό, με εξουσιάζεις..

ftina tsigara..

..me enoxlei na akouw to sagapw.. einai polu upoulo, kruvei apo pisw tou mia erwtisi..!

Για πόσο ακόμα..;

''.. Αν σας διηγήθηκα αυτές τις λεπτομέρειες σχετικά με τον αστεροειδή Β 612, όπως και αν σας εμπιστεύτηκα τον αριθμό του, αυτό έγινε εξαιτίας των μεγάλων.
Οι μεγάλοι αγαπούν τους αριθμούς.
Σαν τύχει να τους μιλήσετε για ένα καινούριο φίλο, εκείνοι δεν σε ρωτάνε ποτέ για κάτι το ουσιαστικό. Δεν σου λένε ποτέ: «Ποιος είναι ο τόνος της φωνής του; Ποια παιχνίδια του αρέσουν; Κάνει συλλογή με πεταλούδες;». Εκείνοι σας ρωτούν: «Πόσων χρονών είναι; Πόσα αδέλφια έχει; Ποιο είναι το βάρος του; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;»
Τότε μόνο πιστεύουν ότι τον ξέρουν. Αν πείτε σε κάποιο από τους μεγάλους: «Είδα ένα σπίτι με ροζ τούβλα, γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη στέγη", ποτέ δεν θα τα καταφέρει να φανταστεί αυτό το σπίτι. Πρέπει να του πεις: «Είδα ένα σπίτι που αξίζει πάνω από εκατό χιλιάδες φράγκα». Τότε εκείνος θα φωνάξει; «Πόσο όμορφο είναι!»
Έτσι, αν τους πείτε: «Η απόδειξη ότι ο μικρός πρίγκιπας δεν ήταν φανταστικό πρόσωπο, είναι το ότι ήταν χαριτωμένος, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνάκι. Όταν κανείς θέλει ένα αρνάκι, αυτό είναι απόδειξη ότι υπάρχει». Θ' ανασηκώσουν τους ώμους και θα σου φερθούν όπως συνηθίζουν να συμπεριφέρονται όταν έχουν να κάνουν με παιδιά!
Μα αν τους πείτε: «Ο πλανήτης απ' όπου ήρθε είναι ο αστεροειδής Β 612», τότε θα πειστούν και δεν θα σας ζαλίσουν με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί, δεν πρέπει να τους κρατάμε κακία. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι πολύ αυστηρά με τους μεγάλους, πρέπει να δείχνουν επιείκεια απέναντι τους..'' Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ ''
Για πόσο ακόμα θα μπορώ να φαντάζομαι το σπίτι με τα ροζ τούβλα και τα περιστέρια στην σκεπή χωρίς να ρωτάω την τιμή του.. για πόσο θα είμαι ακόμα παιδί ..;

YOU HAVE THE POWER TO CHOOSE

Επιλογές..

Όλοι μας έχουμε επιλογές στην ζωή μας..όλοι.. Είτε μας αρέσουν, είτε όχι.. είτε μας βολεύουν ή μας ξεβολεύουν, οι επιλογές είναι εκεί και περιμένουν να επιλέξουμε μία. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση, αλλά όπως μας έκανε γνωστό σε όλους μας ο Οδυσσέας σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός.. Γιαυτό και ο δρόμος που διαλέγουμε έχει σημασία! Εγώ ανέκαθεν διάλεγα τον δύσκολο, έτσι πίστευα τουλάχιστον..ξέρω πως όταν φτάνω στον προορισμό μου νιώθω ανακούφιση.. αυτό δεν σημαίνει ότι το ταξίδι μου ήταν δύσκολο?? τι να πω δεν ξέρω.. αυτό που ξέρω όμως είναι ότι γουστάρω να πληγώνομαι.. Μάλλον επειδή έχω την ''μαγική'' αυτή ιδιότητα να ελέγχω τον πόνο, μαρέσει να τον προκαλώ, συνέχεια, να τον φτάνω στα άκρα, μέχρι εκεί που αντέχω..και αντέχω πολύ.. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα αυτό συμβαίνει. ΈΧΩ ΕΠΙΛΟΓΈΣ! το ξέρω ότι έχω .. ''Κράτα αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένη , και όλα τα άλλα πέτα τα!!'' αυτό θα μ έλεγε ένας λογικός άνθρωπος.. Λογικός.. εγώ είμαι λογική μόνο σε ότι αφορά τους άλλους ...