Σαπίλα

Μαύρο σάπιο σύννεφο πανω απ

Τις σκέψεις μου καραδοκεί σαν κοράκι να κατασπαραξει οτιδηποτε

Φυσιολογικο. Οτιδηποτε λογικο. Οτιδηποτε πραγματοποιήσημο. Και τις σπρώχνει βίαια προς το παράλογο, το ανώμαλο, το επικυνδινα καταστροφικό. Και Χωρις καμμια ελπίδα για το αντίθετο , απλα ακολουθούν το δρόμο του. 

Και εγω εδω να τυραννιεμαι με τις σκέψεις μου.. 

Η ωραια κοιμισμενη ..

ξυπνησε !

Η την ξυπνήσαν ?

Η μηπως κοιμαται ακομα και ονειρεύεται?

Εφιαλτης ειναι, κοιμησου πάλι.

Αν μπορεις και ζεις στα ονειρα σου μην ξυπνησεις ποτε!

Χανομαι

Και όταν χαθω να με ψάξεις .. Γιατι μ´αρεσει να με βρίσκεις! 

Καθως φεύγω μην με κρατήσεις

Μονο ψάξε με μετα.

Ολα στο μετα θα γίνουν .. 

Εγω μπορω και χάνομαι, εσύ μπορείς να με βρεις;;; 

Και πως να σε καταλαβουν οι αλλοι οταν εσυ η ιδια δεν μπορεις να καταλαβεις τον εαυτο σου;

 

Ολοι οι δρόμοι με αναγκάζουν να επιλέξω. καμμία επιλογή για μη επιλογη..

 

Και πως οταν δεν ξέρεις τι θέλεις.. οταν δεν ξέρεις τι έχεις.. τι μπορείς και τι υπάρχει..

 

ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ ;;

 

Η αρχή για να αποκτήσεις αυτο που θες , είναι να ξερεις τι είναι αυτο...



 

 

 

 

Μπορεί τα μάτια μου να είναι ροζ, μα βλέπουν μαύρα..

Παράνοια.

Κανω το λάθος να φαίνεται σωστό

Κανεις το θαύμα να μοιάζει καθημερινότητα.

Κανω τον έρωτα να μοιάζει ζωη

Κανεις την ζωη μου να μοιάζει δική σου.

Κανεις εσένα να μοιαζεις με (τα) παντα

Κανω εμένα να μοιαζω με τίποτα.

Η τρέλα συνηθίζεται..