Παράνοια

Κανω τον εαυτό μου στον εαυτό μου ποιο δυςκολο για να με δυσκολεύω .. 

Δεν μου αρεσει να θυμάμαι..

Θυμάμαι.. 

Θυμάμαι έμενα πριν. Θυμάμαι την αλλη εγω. Θυμάμαι τι δεν εχω ακομα και θυμάμαι τι δεν μπορω να εχω πια. Θυμάμαι εμενα, εμενα, εγω, ειμαι. Θυμάμαι ολα οςα ειχα ξεχάσει τοτε, θυμάμαι και βλεπω ποσο εχει μεγαλώσει ο δρόμος πίσω μου.. 

Παρε πίσω όσα δεν εχω πια

Το κακό με το να σου παίρνουν πίσω κατι που σου δωσαν έτσι απλόχερα χώρις ποτε να το ζητήσεις ειναι οτι δεν μπορεις ποτε ξανά να νιώσεις το συναίσθημα του να μην εχεις αυτο που σου παίρνουν πίσω , αυτο που ποτε σου δεν ζητήσες αλλα τωρα δεν μπορεις να ζήσεις χωρίς αυτο. Οχι εξαιτίας αυτού, αλλα εξαιτίας της αδυναμίας του να νιώσεις παλι όπως πριν. Άδικο.  

Σαπίλα

Μαύρο σάπιο σύννεφο πανω απ

Τις σκέψεις μου καραδοκεί σαν κοράκι να κατασπαραξει οτιδηποτε

Φυσιολογικο. Οτιδηποτε λογικο. Οτιδηποτε πραγματοποιήσημο. Και τις σπρώχνει βίαια προς το παράλογο, το ανώμαλο, το επικυνδινα καταστροφικό. Και Χωρις καμμια ελπίδα για το αντίθετο , απλα ακολουθούν το δρόμο του. 

Και εγω εδω να τυραννιεμαι με τις σκέψεις μου.. 

Η ωραια κοιμισμενη ..

ξυπνησε !

Η την ξυπνήσαν ?

Η μηπως κοιμαται ακομα και ονειρεύεται?

Εφιαλτης ειναι, κοιμησου πάλι.

Αν μπορεις και ζεις στα ονειρα σου μην ξυπνησεις ποτε!

Χανομαι

Και όταν χαθω να με ψάξεις .. Γιατι μ´αρεσει να με βρίσκεις! 

Καθως φεύγω μην με κρατήσεις

Μονο ψάξε με μετα.

Ολα στο μετα θα γίνουν .. 

Εγω μπορω και χάνομαι, εσύ μπορείς να με βρεις;;; 

Και πως να σε καταλαβουν οι αλλοι οταν εσυ η ιδια δεν μπορεις να καταλαβεις τον εαυτο σου;

 

Ολοι οι δρόμοι με αναγκάζουν να επιλέξω. καμμία επιλογή για μη επιλογη..

 

Και πως οταν δεν ξέρεις τι θέλεις.. οταν δεν ξέρεις τι έχεις.. τι μπορείς και τι υπάρχει..

 

ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ ;;

 

Η αρχή για να αποκτήσεις αυτο που θες , είναι να ξερεις τι είναι αυτο...