Μιά μονάχα στιγμή..

Καθόταν, δεν στεκόταν , μπορείς να πεις πως βολεύτηκε , γιατί γνώριζε πως θα μείνει σε αυτήν την θέση για πολύ ακόμη. Δεν την πείραζε όμως, γιατί ήξερε, ήξερε πως στο τέλος θα ανταμειφτεί και το βραβείο που θα πάρει θα είναι μοναδικό.. σχεδόν τόσο μοναδικό όσο είναι και αυτή! Καθόταν, δεν στεκόταν, κοίταγε τους κόσμους γύρο της. Λέω κόσμους γιατί πίστευε πως είναι μοναδική σε πολλούς κόσμους όχι μόνο σε έναν, και είχε την ελπίδα πως ο κόσμος που ζει είναι μια χώρα, και πως κάποια στιγμή θα ταξιδέψει στο εξωτερικό! Για μια στιγμή σκέφτηκε να τα παρατήσει όλα και να φύγει, για μια στιγμή μόνο, αλλά αυτή η στιγμή ήταν αρκετή να την ταράξει.. αχ πόσο πολύ μπορεί και πονάει μια μονάχα στιγμή…

I am standing under the mistletoe, And I smile, but no answering smile repliesFor her haughty glance bids me plainly know That not for me is the thing I prize;Instead, from her coldly scornful eyes, Indifference looks on my barefaced guile;She knows, of course, what my act implies— But look at those lips! Do they hint a smile?

I stand here, eager, and beam and glow, And she only looks a refined surpriseAs clear and crisp and as cold as snow, And as—Stop! I will never criticise!I know what her cold glance signifies; But I’ll stand just here as I am awhileTill a smile to my pleading look replies— But look at those lips! Do they hint a smile?

Just look at those lips, now! I claim they show A spirit unmeet under Christmas skies;I claim that such lips on such maidens owe A—something—the custom justifies;I claim that the mistletoe rule applies To her as well as the rank and file;We should meet these things in a cheerful guise— But look at those lips! Do they hint a smile?


Ellis Parker, Butler