Φάντασμα από το παρελθόν..

Και όσο και να προσπαθώ μάταια..

τρυπώνεις στο μυαλό μου σαν να ναι οι τοίχοι του από χαρτί.. τόσο καιρό τόσες, κλειδαριές, άχρηστα όλα.. η ανάμνηση σου ποιο δυνατή από ποτέ έρχεται σαν φάντασμα και με στοιχειώνει..
Δεν με αφήνει να ησυχάσω.. όχι αυτός αλλά η θυμησή του.. πολύ ποιο ισχυρή και από τον ίδιο, παίζει σαν ανέμελο παιδί στο λούνα Παρκ του μυαλού μου.. και το ανησυχητικό απ όλα είναι πως κάθε φορά γίνετε ορατός σε όλους.. σαν να ναι το μυαλό μου βιτρίνα σε κοινή θέα..
Το μυαλό μου, ανεξέλεγκτο πια, σε πλάθει όπως θέλει.. τα μαύρα τα κάνει άσπρα, τα λίγα πολλά, το λάθος σωστό.. όλα λειτουργούν υπέρ σου..

Δεν τους αφήνω να μ ακουμπήσουν μην τυχόν και σε νιώσουν…

Μιά μονάχα στιγμή..

Καθόταν, δεν στεκόταν , μπορείς να πεις πως βολεύτηκε , γιατί γνώριζε πως θα μείνει σε αυτήν την θέση για πολύ ακόμη. Δεν την πείραζε όμως, γιατί ήξερε, ήξερε πως στο τέλος θα ανταμειφτεί και το βραβείο που θα πάρει θα είναι μοναδικό.. σχεδόν τόσο μοναδικό όσο είναι και αυτή! Καθόταν, δεν στεκόταν, κοίταγε τους κόσμους γύρο της. Λέω κόσμους γιατί πίστευε πως είναι μοναδική σε πολλούς κόσμους όχι μόνο σε έναν, και είχε την ελπίδα πως ο κόσμος που ζει είναι μια χώρα, και πως κάποια στιγμή θα ταξιδέψει στο εξωτερικό! Για μια στιγμή σκέφτηκε να τα παρατήσει όλα και να φύγει, για μια στιγμή μόνο, αλλά αυτή η στιγμή ήταν αρκετή να την ταράξει.. αχ πόσο πολύ μπορεί και πονάει μια μονάχα στιγμή…

I am standing under the mistletoe, And I smile, but no answering smile repliesFor her haughty glance bids me plainly know That not for me is the thing I prize;Instead, from her coldly scornful eyes, Indifference looks on my barefaced guile;She knows, of course, what my act implies— But look at those lips! Do they hint a smile?

I stand here, eager, and beam and glow, And she only looks a refined surpriseAs clear and crisp and as cold as snow, And as—Stop! I will never criticise!I know what her cold glance signifies; But I’ll stand just here as I am awhileTill a smile to my pleading look replies— But look at those lips! Do they hint a smile?

Just look at those lips, now! I claim they show A spirit unmeet under Christmas skies;I claim that such lips on such maidens owe A—something—the custom justifies;I claim that the mistletoe rule applies To her as well as the rank and file;We should meet these things in a cheerful guise— But look at those lips! Do they hint a smile?


Ellis Parker, Butler

Προσοχή ακολουθεί σημαντική σημείωση : Προς όλους τους φίλους, ξεχασμένους πρώην, δήθεν εχθρούς και στην παλιά μελλοντική αγάπη μου..

Και όταν χάσω πια την λογική μου, και για χαρά θα έχω τον έρωτα..
Όταν χαμογελώ δίχως λόγο, και έννοια μου θα είναι αυτός, αυτός και μόνο..
Την σιγουριά μου αντικαταστήσει η αβεβαιότητα..
Την ορθή μου σκέψη το συναίσθημα..
Γίνω φίλη με τον Μορφέα από νωρίς και οι εφιάλτες μου θα μεταμορφωθούν σε όνειρα..
τότε θα ξέρετε πως έχει έρθει η ώρα.. η ώρα να με κλείσετε σε δωμάτιο σκοτεινό με 10 κλειδαριές χωρίς παράθυρο και φως να μην υπάρχει πουθενά.. τον εαυτό μου να μην αντικρίζω σε καμία επιφάνεια.. το κλειδί να πεταχτεί στην θάλασσα σε βάθος μεγάλο..

Στιγμές γεμάτες Ίσως..

Πώς μπορώ να πάρω θέση, και μόνο που το σκέφτομαι τα μάτια βουρκώνουν. Δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω αν πρέπει. Τι πάω να κάνω; Κι αυτό κι εκείνο μου φαίνονται εντάξει. Και τα δυό καλά είναι. Πώς να διαλέξω για μένα; Και μήπως πρέπει να τα γνωρίζω όλα; Να τα κρίνω όλα; Δε θέλω ν' αδικήσω κανέναν..

Η όψη μου μοιάζει τραγικά παιδική. Ασφυχτικά καρφωμένη στο δίλημμά μου! Όχι βέβαια. Πώς μπορώ να τα ξέρω όλα. Πώς να προβλέψω το αύριο, και πώς να πάρω όρκο τι πάει να πει "σωστό". Σωστό για ποιον; Λάθος για ποιους; Μπορώ να πω μόνο τι είναι αυτά για μένα. Και να προσπαθήσω να βρώ τα δικά μου "ναι" και "όχι". Μέσα σε θάλασσες γεμάτες "ίσως"..

Μα πως μου ζητάνε να μην χρησιμοποιήσω τέτοια δύναμη? Στο κάτω για ποιο λόγο μου την έδωσαν.. για να την χαζεύω..?

Στη χώρα μου είμαι σε χώρα μακρινή
γελάω κλαίγοντας, χωρίς ελπίδα περιμένω
διασκεδάζω χωρίς ευχαρίστηση καμιά
είμαι δυνατός, αλλά δύναμη δεν έχω
ούτ' εξουσία
τίποτα δε μου ανήκει:
η αβεβαιότητα είναι η μόνη μου περιουσία.
Κερδίζω σε όλα κι όμως χαμένος παραμένω.
Όταν ξημερώνει, στον Θεό λέω Καληνύχτα
κι όταν ξαπλώνω, φοβάμαι πως θα πέσω..

Francois Villon, Ballade

3 αξιόλογους ανθρώπους είχα στην μέχρι τώρα ζωή μου..

..Ο πρώτος μου έδωσε πνοή! Με πήρε στην αγκαλιά του και φύσηξε μέσα μου. Αφέθηκε σε κάθε κίνηση μου.. ¨Έπαιρνα άπληστα την ζωή του και τον ξεπλήρωνα με στιγμές. Κένταγε με χρυσή βελόνα πάνω στο σώμα μου και εγώ χάζευα τα σχέδια.. Μου άρεσε να ανακατεύω τα χρώματα, για να του είναι ποιο δύσκολο την επόμενη φορά.. να μπαίνει ποιο βαθιά μέσα μου για το επόμενο σχέδιο! ΄΄ θέλω να είμαι δίπλα σου για πάντα ΄΄ μου είχε πει κάποτε, και με έχασε. Δεν πίστευα στο ‘για πάντα’.. δυο τόσες μικρές λέξεις που μόνο να τις αισθανθείς μπορείς , όχι να τις πεις-ούτε να τις ακούσεις..

..Ο δεύτερος πορεύτηκε μαζί μου. Τον ακολούθησα σε κάθε του βήμα, αθόρυβα, ύπουλα.. Με τάιζε σπόρους λουλουδιών που άλλοτε φύτρωναν μπουμπούκια , άνθιζαν και μοσχομύριζαν, και άλλοτε έβγαιναν μόνο αγκάθια που μου ξέσκιζαν τα σωθικά. Αυτός ΗΞΕΡΕ και εγώ ΝΟΜΙΖΑ ότι διάλεγα.. ¨Έπαιζα σε όλα του τα παιχνίδια, στα στημένα του παιχνίδια.. Πότε με χάιδευε απαλά με τα χέρια του και πότε με βασάνιζε με το ραβδί του.. ΄΄ .. να ξέρεις ότι μπορεί να σου πήρα τα πάντα αλλά για αντάλλαγμα σου έδωσα τα πάντα.. ΄΄
‘πάντα’ λάθος λέξη.. και προπάντων λάθος ΣΤΙΓΜΗ..!

..Ο τρίτος έμεινε για λίγο, αλλά έφερε το αναπόφευκτο! Με κάρφωνε με το έντονό του βλέμμα, αλλά εγώ κοίταγα αλλού.. Του ξέσκιζα τις σκέψεις με τα κοφτερά μου δόντια , αλλά αυτός είχε ανοσία.. Μου έγδερνε το σώμα με τα μεγάλα του βρώμικα νύχια του και εγώ έφτιαχνα σχέδια με το αίμα μου. Μου θύμιζε κυρίως αγκάθια αλλά εγώ σκεφτόμουν τα λουλούδια.. Με έβαζε να παίζω με τα αιχμηρά του παιχνίδια, και εγώ διασκέδαζα! ΄΄ .. ήρθε η ώρα να για το ψαλίδι αλλά αυτή τη φορά θα παίξω εγώ ΄΄
Κι έτσι και έγινε , πρώτα έπαιξε και μετά κόπηκε.. Η μήπως έκοψε? Ούτε που θυμάμαι..

Τώρα είμαι μόνη μου , σε μια είσοδο και δεν ξέρω τι θα κάνω.. προς τα πού να πάω.. Για μια στιγμή μόνο σας σκέφτηκα, για μια στιγμή και όχι άλλη..

Θέλω να κλάψω. Πολύ όμως. Θέλω να ουρλιάξω. Να βρίσω, να φτύσω, να σπάσω τα μούτρα του πρώτου ηλίθιου που θα με κοιτάξει στραβά σήμερα. Θέλω να ζήσω. Θέλω να φωνάξω ότι σ’ αγαπώ. Σε εσένα και σε εσένα και σε εσένα και σε Εκείνον πιο δυνατά από όλους. Κι ας μην με ακούσει. Θέλω να τρέξω. Με όλη μου την δύναμη, με όλη μου την αντοχή, μέχρι να μου βγει η γλώσσα έξω από το λαχάνιασμα. Κι ύστερα να πάρω πάλι μια μηχανή και να τρέξω ακόμα πιο γρήγορα. Θέλω να πέσω. Θέλω να ξαπλώσω με γδαρμένα πλευρά όπως τότε και να έρθεις πάλι να με φροντίσεις. Θέλω να τραγουδήσω, να πάρω μια κιθάρα και να παίξω σε μια ταράτσα επάνω το πιο ανατριχιαστικό σόλο που παίχτηκε ποτέ. Και μετά να βάλω φωτιά και να την κάψω. Θέλω να γκρεμίσω. Όλα. Κι αν έχω όρεξη μετά, ίσως τα ξαναφτιάξω. Θέλω να φύγω, να ταξιδέψω. Θέλω να πετάξω. Θέλω να σβήσω ότι μαλακία έχω γράψει μέχρι τώρα και μετά να την ξαναγράψω. Θέλω να κλάψω. Πολύ όμως. Θέλω να ουρλιάξω. Να βρίσω, να φτύσω, να σπάσω τα μούτρα του πρώτου ηλίθιου που θα με κοιτάξει στραβά σήμερα….
Η ειρωνεία ξέρεις ποια είναι όμως?
Δεν έχει σημασία τι θέλω εγώ..

In this town all the children have gone out to war but what is it for? So sit back and relax and just watch the show...

Changes..

Και έτσι ξαφνικά χωρίς καμιά προειδοποίηση άρχισαν τα πράγματα να μπαίνουν στην θέση τους.. από μόνα τους.. χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μου.. όχι τώρα τουλάχιστον.. Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που η ζωή αποφασίζει επιτέλους να σε βοηθήσει και κάνει ένα δικό της ξεκαθάρισμα στο χάος που εσύ ο ίδιος δημιούργησες και που ήσουν ανίκανος να βγάλεις κάποια άκρη από αυτό! Έτσι με δικά της κριτήρια διαγράφει από την λίστα σου ανθρώπους- για αυτήν απλά ονόματα, μελάνι σε χαρτί- και σου ανοίγει δρόμους που ήταν ήδη ανοιχτοί μπροστά σου , αλλά μόνο που εσύ ήσουν ανίκανος να τους δεις.. ! Και τώρα εσύ βαδίζεις με το κεφάλι ψηλά και την μνήμη λοιπής για να βρεις καινούριο μέρος να δημιουργήσεις καινούριο χάος… Πόσο ανήμποροι είμαστε μπροστά της………..

μετραει η αληθεια για οσο την αντεχω..γιαυτο τις ερωτησεις που θα κανω θα προσεχω..

ονειρεψου..κανει καλο!!!

Ε ναι λοιπόν .. μπορούμε να κάνουμε όνειρα!! Παλιότερα με το μικρό ακόμα και άπειρο μυαλό μου πίστευα πως η ζωή μου χρωστάει και όχι εγώ σε αυτήν.. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πόσο λάθος είχα.. Η ζωή δεν χρωστάει σε κανέναν.. ποτέ της δεν είπε πως δεν είναι άδικη ή πως δεν κάνει διακρίσεις.. ούτε και πως δεν θα σου την φέρει ύπουλα με την πρώτη ευκαιρία.. αν είσαι δύσπιστος , ματαιόδοξος και προκατειλημμένος απλά της το κάνεις ποιο εύκολο να σε πατήσει κάτω.. ενώ αν ονειρεύεσαι.. αν ονειρεύεσαι την ξαφνιάζεις.. και που ξέρεις μπορεί να την πετύχεις στα καλά της και να σου δώσει ένα από τα όνειρα σου.. εξάλλου είναι τόσο εύκολο για αυτήν απλά να σου δώσει κάτι που ήδη έχεις σκεφτεί.. το δύσκολο είναι να μπει στην διαδικασία να δει τι είναι αυτό που εσύ λαχταράς και να στο δώσει.. κάτι που δεν πρόκειται να κάνει ποτέ!!! Γιαυτό σου λέω.. ονειρέψου.. οι πιθανότητες να την πετύχεις στα καλά της δεν είναι καθόλου λίγες.. στο λέω εκ πείρας.. Ένα ευχαριστώ στην ζωή.. μπορεί να μην είσαι τέλεια αλλά τουλάχιστον μου δίνεις την ελπίδα πως τα όνειρα μου μπορεί να γίνουν πραγματικότητα κάποια στιγμή.. και αν δεν γίνουν όλα, δεν πειράζει.. η σκέψη και μόνο πως θα μπορούσαν μου δίνει σχεδόν την ίδια ικανοποίηση..

Once..I wanna to be the greatest..

Ο αλλος..

Μα κυρ αστυνόμε, αφού σας λέω ο άλλος φταίει όχι εγώ.. Τι; Ποιος άλλος; Ο άλλος σας λέω, αυτός που φταίει πάντα.. Όχουυυυ, μα είναι δυνατόν να μην ξέρετε τον άλλον; Μα που ζείτε..;

..Aγαπη σε 2 σταγονες ονειρο..

Τόσο κράτησε.. και μετά σαν μια τουλίπα μες στο βάλτο έτσι και γω χορεύοντας μόνη μου , παρέα με μια βαλίτσα μοναξιά.. Η ζωή είναι παράξενη φίλε μου είπε κατάμουτρα και μου αποκάλυψε πως ο πρίγκιπας που τόσο πολύ είχα ανάγκη, που τόσο ποθούσα, ξεθώριασε στο πλύσιμο. Πεθαίνουν και οι αθάνατοι πρόσθεσε στο τέλος και χάθηκε μες στο σκοτάδι έτσι όπως και ήρθε, ξαφνικά.. αφήνοντας με σαν πουλί που του φόρεσαν χειροπέδες να συνεχίζω τον μοναχικό αυτό χορό! Η συμπεριφορά του κενού και η εμφανής απογοήτευση που απεικονιζόταν στο βλέμμα μου της τράβηξε την προσοχή και εκεί καθώς έφευγε απόρησε.. απόρησε μαζί μου γιατί συνειδητοποίησε ότι σιγά σιγά άρχισα να πατώ στην γη .. Και από τότε χορεύω ακόμα……

Η αλήθεια στον κόσμο των θαυμάτων..

΄΄ Η πραγματική αγάπη ανέχεται ελπίζει και υπομένει τα πάντα.. ΄΄

Μαλακίες.. σε κάποιο παραμύθι μπορεί, άντε και σε καμιά ταινία.. Γιατί εγώ την έζησα την πραγματική αγάπη, απ όλες τις πλευρές.. και όχι δεν ανέχτηκε τα πάντα.. ανέχτηκε πολλά, αλλά όχι τα πάντα.. ούτε ήλπιζε σε πολλά.. Δεν υπάρχει ομορφιά στην ρουτίνα.. ούτε και κανένα μαγικό φίλτρο να σε κάνει τόσο δα μικρή για να εξαφανιστείς και να μην βλέπουν οι άλλοι την απογοήτευση στα μάτια σου.. τόσες προσωπικές θυσίες για να πληρώσεις στο τέλος το τίμημα της οικειότητας.. μόνο οι στιγμές αξίζουν τελικά! Εκτός και αν είσαι η Αλίκη και συναντάς στον δρόμο προς την αναζήτηση λαγούς που μιλάνε και ρολόγια που ο πραγματικός χρόνος δεν υφίσταται..

ΠΩΣ..?

Πως γίνεται να κρατάω τα λογικά μου όταν όλοι γύρω μου χάνουν τα δικά τους και ρίχνουν το φταίξιμο σε μένα?

Πως γίνεται να περιμένεις κάτι που τόσο πολύ ποθείς χωρίς να σε κουράζει η αναμονή?

Πως γίνεται να ονειρεύομαι και τα όνειρα που κάνω να μην μπερδεύονται με την πραγματικότητα?

..Να βλέπω όλο όσα έδωσα με τόσο πάθος , σπασμένα, να σκύψω και να τα ξανά χτίσω με φθαρμένα εργαλεία?

..Να επιβάλω στην καρδιά , το θάρρος και τα νεύρα μου να με υπηρετούν πολύ μετά αφότου έχουν φύγει???

Πραγματοποιωντας το ονειρο.. Στιγμες..

Σαν μια διήμερη εκδρομή ..λυπάσαι που τελειώνει , αλλά χαίρεσαι που πήγες..
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις και όταν πάψεις να επιμένεις ..
Πάλεψα με τα θηρία του μυαλού μου, και κατάφερα να ζήσω για μια στιγμή το παρόν, σαν να ταν κάθε στιγμή η τελευταία..
Ξύπνα με, μην κοιμηθώ, και χάσω τ'όνειρο.
Μια μοντέρνα ψυχή είμαι κ γώ, που θέλησα να ζήσω την στιγμή.. το καλό έρχεται αθόρυβα.. ευτυχώς δηλαδή γιατί μπορεί να με τρόμαζε ο θόρυβος του..
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά…Δεν είναι, όμως.. Και γω χαίρομαι γιαυτό!!

ΘΕΛΩ..

ΘΕΛΩ..ΚΙ ΑΣ ΡΙΣΚΑΡΩ..

..ΘΕΛΩ.. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ..

..ΘΕΛΩ.. ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΠΡΕΠΕΙ..

..ΘΕΛΩ..ΠΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ???

..ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το παραμυθι μου..

Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να βρω το χαμένο παραμύθι από τα παιδικά μου χρόνια και να ξεκινήσω ένα ταξίδι μαζί με τον εαυτό μου, σε όλα όσα έχουμε περάσει στην ζωή μας. Το παραμύθι είναι αστραφτερό.. Η πραγματικότητα θολή.. Ενα παραμύθι έτσι όπως το κατάλαβα και το ήθελα εγώ, αλλά και όπως μου το επέβαλαν οι άλλοι .. και η μοίρα..

ΥΓ: Σε όλους αυτούς που με τις θεωρίες τους προσπαθούν να με πείσουν πως έτσι είναι η ζωή , πως ο θάνατος είναι αναπόφευκτο γεγονός, ακόμα κι αν συμβεί ξαφνικά.. πως ο πόνος σβήνει το χρόνο..

Love hurts..

Nitse

''Μακάρι να μπορουσες να υψωθεις στα μάτια μου, για να μην αναγκάζομαι να σε περιφρονώ" ουδέν σχόλιο..

Παιχνίδια μυαλού..

Αποφασίζεις.. Παίζεις.. Περιμένεις.. Χάνεις.. Μετανιώνεις.. ζητάς τα χαμένα σου πίσω, ξέρεις ότι είναι ήδη αργά και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να κάνεις τον συμπαίκτη σου να γελάσει.. το ξέρεις και επιμένεις.. επιμένεις να ζητάς κάτι το οποίο δεν σου ανήκει πια. Μετανιώνεις.. και μετά ξαναπαίζεις πάλι από την αρχή, σαν να μην συμβαίνει κάτι.. σαν να είχες κερδίσει στον προηγούμενο γύρο, κέρδισες πολλά και τώρα θέλεις να τα διπλασιάσεις! Στην ουσία έχεις κερδίσει , αλλά αυτό θα το καταλάβεις αργότερα, όταν πλέον θα είναι αργά.. Καταραμένο μυαλό, με εξουσιάζεις..

ftina tsigara..

..me enoxlei na akouw to sagapw.. einai polu upoulo, kruvei apo pisw tou mia erwtisi..!

Για πόσο ακόμα..;

''.. Αν σας διηγήθηκα αυτές τις λεπτομέρειες σχετικά με τον αστεροειδή Β 612, όπως και αν σας εμπιστεύτηκα τον αριθμό του, αυτό έγινε εξαιτίας των μεγάλων.
Οι μεγάλοι αγαπούν τους αριθμούς.
Σαν τύχει να τους μιλήσετε για ένα καινούριο φίλο, εκείνοι δεν σε ρωτάνε ποτέ για κάτι το ουσιαστικό. Δεν σου λένε ποτέ: «Ποιος είναι ο τόνος της φωνής του; Ποια παιχνίδια του αρέσουν; Κάνει συλλογή με πεταλούδες;». Εκείνοι σας ρωτούν: «Πόσων χρονών είναι; Πόσα αδέλφια έχει; Ποιο είναι το βάρος του; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;»
Τότε μόνο πιστεύουν ότι τον ξέρουν. Αν πείτε σε κάποιο από τους μεγάλους: «Είδα ένα σπίτι με ροζ τούβλα, γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη στέγη", ποτέ δεν θα τα καταφέρει να φανταστεί αυτό το σπίτι. Πρέπει να του πεις: «Είδα ένα σπίτι που αξίζει πάνω από εκατό χιλιάδες φράγκα». Τότε εκείνος θα φωνάξει; «Πόσο όμορφο είναι!»
Έτσι, αν τους πείτε: «Η απόδειξη ότι ο μικρός πρίγκιπας δεν ήταν φανταστικό πρόσωπο, είναι το ότι ήταν χαριτωμένος, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνάκι. Όταν κανείς θέλει ένα αρνάκι, αυτό είναι απόδειξη ότι υπάρχει». Θ' ανασηκώσουν τους ώμους και θα σου φερθούν όπως συνηθίζουν να συμπεριφέρονται όταν έχουν να κάνουν με παιδιά!
Μα αν τους πείτε: «Ο πλανήτης απ' όπου ήρθε είναι ο αστεροειδής Β 612», τότε θα πειστούν και δεν θα σας ζαλίσουν με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί, δεν πρέπει να τους κρατάμε κακία. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι πολύ αυστηρά με τους μεγάλους, πρέπει να δείχνουν επιείκεια απέναντι τους..'' Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ ''
Για πόσο ακόμα θα μπορώ να φαντάζομαι το σπίτι με τα ροζ τούβλα και τα περιστέρια στην σκεπή χωρίς να ρωτάω την τιμή του.. για πόσο θα είμαι ακόμα παιδί ..;

YOU HAVE THE POWER TO CHOOSE

Επιλογές..

Όλοι μας έχουμε επιλογές στην ζωή μας..όλοι.. Είτε μας αρέσουν, είτε όχι.. είτε μας βολεύουν ή μας ξεβολεύουν, οι επιλογές είναι εκεί και περιμένουν να επιλέξουμε μία. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση, αλλά όπως μας έκανε γνωστό σε όλους μας ο Οδυσσέας σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός.. Γιαυτό και ο δρόμος που διαλέγουμε έχει σημασία! Εγώ ανέκαθεν διάλεγα τον δύσκολο, έτσι πίστευα τουλάχιστον..ξέρω πως όταν φτάνω στον προορισμό μου νιώθω ανακούφιση.. αυτό δεν σημαίνει ότι το ταξίδι μου ήταν δύσκολο?? τι να πω δεν ξέρω.. αυτό που ξέρω όμως είναι ότι γουστάρω να πληγώνομαι.. Μάλλον επειδή έχω την ''μαγική'' αυτή ιδιότητα να ελέγχω τον πόνο, μαρέσει να τον προκαλώ, συνέχεια, να τον φτάνω στα άκρα, μέχρι εκεί που αντέχω..και αντέχω πολύ.. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα αυτό συμβαίνει. ΈΧΩ ΕΠΙΛΟΓΈΣ! το ξέρω ότι έχω .. ''Κράτα αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένη , και όλα τα άλλα πέτα τα!!'' αυτό θα μ έλεγε ένας λογικός άνθρωπος.. Λογικός.. εγώ είμαι λογική μόνο σε ότι αφορά τους άλλους ...