Αγαπητή Άγια τύχη

 Αυτό που θέλω φέτος είναι αυτό που θέλω κάθε χρόνο..και θα συνεχίσω να το θέλω..

  Είναι κάτι που δεν αγοράζεται ούτε βρίσκεται εύκολα.. μπορεί όμως να υπάρξει παντού με τις κατάλληλες συνθήκες.

Αυτό που θέλω το θέλει όλος ο κόσμος, απλά μερικές φορές δεν το ξέρει.. πιστεύει πως είναι απλό, συνηθισμένο και μη αρκετό για να τους κάνει ευτυχισμένους!

Αυτό που θέλω δεν μπορείς να μου το φέρεις, γιατί μόνο εγώ μπορώ να μου το δώσω.. Πρέπει να το κερδίσω, και για να το κερδίσω πρέπει να παίξω, τίμια, έχω δεν έχω καλά χαρτιά..

Αυτό που θέλω είναι θάρρος να παίξω και ας χάσω στο τέλος…

ΟΛΑ η ΤΙΠΟΤΑ το ίδιο και το αυτό..

Και νιώθω δυστυχισμένη.. η μήπως όχι.. πολύ βαριά λέξη η  ΔΥΣΤΥΧΪΑ! Οι μέρες είναι τόσο παράξενες.. τόσο που μπερδεύομαι.. τι είναι δυστυχία? Το κλάμα? Μα κλαίμε και όταν χαιρόμαστε..  εγώ δεν κλαίω, αλλά θέλω. Νομίζω δηλ.

Δεν μπορώ να βρω την πηγή αυτού του περίεργου συναισθήματος.. είναι φόβος? Ίσως..  είναι ανασφάλεια? Δεν νομίζω..  

Και όταν τα έχεις όλα, πως καταλαβαίνεις πως αυτό που έχεις είναι το ΟΛΑ? Και πως πείθεις την ψυχούλα σου να μην αναζητάει κάτι καλύτερο.. κάτι περισσότερο .. κάτι ποιο μαγικό.. στο κάτω κάτω κοριτσάκι είμαι, μπορεί να μην είχα την ποιο αθώα παιδική ηλικία αλλά κάπου εκεί ανάμεσα στην αναζήτηση των απαντήσεων και των αμέτρητων γιατί  το μυαλό μου ξέφευγε για λίγο στην σταχτοπούτα και στην ωραία κοιμωμένη. Νοώντας πως θέλοντας και μη το παραμύθι είναι μέσα μου..μέσα μας.. οπότε αυτό το ‘’μαγικό’’ η ψυχούλα μου αναζητεί ανάμεσα στο χάος.. αλλά έλα που αυτό που δεν ξέρει είναι πως αυτό που τόσο απεγνωσμένα ψάχνει δεν υπάρχει.. η μάλλον υπάρχει αλλά σε άλλη μορφή.. με τι μούτρα να της πω πως ότι καλύτερο υπάρχει εκεί έξω αυτή το είχε.. δεν υπάρχει άλλο..ποιο μαγικό από την απλότητα και το απλό συνηθισμένο καλό.. Μια φίλη έγραψε σαν στάτους του μπλοκ της, δεν ξέρω αν είναι δικό της η όχι αλλά ταιριάζει απόλυτα στην συζήτηση μου με την ψυχούλα: ‘’ Έκλαιγα γιατί δεν είχα παπούτσια μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια..’’  

Ετσι έχουν τα πράγματα..

Δεν ξέρω αν πραγματικά παρατήρησες  κάτι διαφορετικό..

Δεν ξέρω αν πραγματικά παρατήρησες ότι έχω φύγει..

Κάνει κρύο και βραδιάζει και οι νύχτες παρατείνονται.

Και δεν ξέρω αν πραγματικά έχεις καταλάβει ότι έχω φύγει εδώ και καιρό.

Δεν ξέρω αν παρατήρησες ότι κάτι λείπει.. όπως ο ήλιος τον Αύγουστο ,  τα φύλλα το φθινόπωρο.. τα ρούχα από το πάτωμα.. γιατί έκλεισα την πόρτα πίσω μου αθόρυβα.. για να μην σε ‘’ξυπνήσω’’

.. Και αυτά που μας κρατάνε χώρια με κάνουν ποιο δυνατή..

.. Και αυτά που με κάνουν  ποιο δυνατή με κάνουν να είμαι μόνη..

Παραμυθακι...

Θα σου πω το ποιο ωραιο παραμυθι.. θα γινω η πριγκιπισσα σου .. desperate housewife σου.. Διαλεξε τι θες.. οτι θες εγω θα γινω.. Θα σου πουλησω το ποιο ωραιο παραμυθι για να σαι εσυ καλα.. Θα σαγαπω τοσο πολυ που δεν θα θελεις αλλο.. ολα θα τα κανω ροζ.. Ποτε δεν πιστευα οτι το ροζ αρεσει στους αντρες.. θα σου πουλησω παραμύθι με χαπι εντ.. ετσι για να εισαι ευτυχισμενος και μαζι με σενα και εγω.. Διαλεξε οποιο παραμυθι θες εσυ, ξερω να τα προσποιουμαι ολα!

Never again..

Never!




Never..



Never?



Maybe never...

Paizw...

.. Paizw dunata.. ta pontarw ola gia ola... riskarw.. asos vales asos.. perimenw gia to kalo.. den thelw apla kati... ta thelw OLA ! Emai omws diatetheimeni na ta xasw kai ola..??? Oxi vevaia..  ... eimai akoma polu makrua sto  na ftasw sto simeio na dextw oti anti gia asous tha kataliksw me duaria.. estw kai se mia partida.. toso makrua pou den prokeitai na ftasw pote..

Everything..

Once upon a time there lived a king.
The king had a beautiful daughter, the princess.
But there was a problem. Everything the princess touched would melt.. . .

και δινομαι...

..Δινομαι Όντως ; Πόσο; Πως..;
Με η χώρις , Εγώ είμαι Εδώ .. Με η χώρις .!

Μπροστα στο γκρεμό δεν έχεις και πολλές επιλογές .. Η πηδας η φεύγεις σπιτι σου,
Κρύβεται κάτω απο το πάπλωμα και μένεις εκει για Πάντα, σιωπηλος..
Και ποσά Μπορει να κάνει κανείς θαμενος κάτω απο τα κουρέλια ;
Τι ωραίο που Είναι το Τίποτα .. Και το άδειο..το απλό ..

Πάντα εκει Αλλα Ποτέ όταν το θέλεις ...

Υπάρχει Ένα μέρος που μπορω να αναπνευσω.. Κανονικές ανάσες.. Χώρις φιλτραρισμα..
Αχ και να ήμουν αλλιώς .. Ούτε και ξέρω πως , Απλά αλλιώς ..

Πριν χορτασω ξανά Πειναω .. ΚΑΙ ΠΆΜΕ ΠΆΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.. !

Πως ..;

-Σαγαπαω ... Μαγαπας.;
-Μαγαπω , ΕΣΥ ..;
-Σαγαπω !
-Για Πόσο Εγώ .; ..

"Καπριτσιο"

Είναι μικρή .. Τόσο Όσο χρειάζεται για να την φροντίζουν και να την αγαπούν ..
Κρυφά έξυπνη .. Ένα άγριο πλάσμα ..που Έχει φυλακιστει,
Στερηθεί , και ορμαει να ξεσκισει με μανία και σχεδόν άθελα της,
Οτιδήποτε τις δίνεται με τόση ευκολία.
..και τις δίνονται πολλα για αυτο ακριβώς το λόγο ..!
Ελεύθερη και δυνατή .. Αλλα και φυλακισμενη μέσα στο ίδιο της το κλουβί, ανήμπορη
Να δραπετεύσει.. Το κλειδι το Έχει, Αλλα δεν Είναι αρκετά έξυπνη να το καταλάβει!
Ένα άγριο πλάσμα με αισθήματα πολυ Καλα κρυμμένα .. Που Ούτε η ίδια δεν Μπορει να
Βρει πια .....
Τι Κρίμα ... Να Μπορει να καταφέρει οτιδήποτε θελήσει και αυτη Απλά να μην θέλει..
Η να νομιζει πως δεν Μπορει .. Η να μην ξέρει τι να τα κάνει όταν τα αποκτήσει..

Όμως τι να τα κάνει Αφού Ποτέ δεν θα της Είναι αρκετά ..;

2011

Καινούριος χρόνος.. παλιές ευχές..
καινούριες ανάγκες.. παλιές επιθυμίες..
καινούρια πρόσωπα.. παλιές αναμνήσεις..
Και τι δεν θα δινα να γύρναγα τον χρόνο πίσω ..
πάντα εκεί ..!

Το παρελθόν μου γύρισε πίσω πολυ γρηγορα.. Και το μέλλον μου αργουσε πολυ να έρθει να με βρει ..