Μεινε..

Μείνε μου είπες. Ειναι αδύνατον απάντησα. "Πως ειναι δυνατόν να μείνω για παντα παιδι; Να έχω για παντα ανάγκες.. Αδυναμία να μένω κάπου μονη. Ανάγκη απο φροντίδα συνεχώς. Και συ σαν όλους τους μεγάλους θα με παίξεις..θα με ντυσεις..θα με ταϊσεις..και στο τέλος απλα θα με βαρέθεις. Η Φροντίδα προϋπόθεση ακόρεστη υπομονη, και ο άνθρωπος το μονο που εχει ακορεστο ειναι η δίψα του για κάτι καινούριο.
Και μένω εγω παιδι. Μονο. Για σένα έμεινα, χωρις εσένα έμεινα. "
Αδύνατον είπα και κατευθύνθηκα προς την ωρίμανση, δίπλα σου.

(Η) Τρίτη.

Ποτε μου δεν φανταζόμουν πως η μέρα της "καταστροφής" μου θα ήταν η Τρίτη. Τρίτη, πολυ κοινή μέρα για καταστροφές δεν βρίσκεις; Υπουλη, ανυποψίαστη, κυνική και ειρωνικη..
-έλα πες αλήθεια τώρα, οποιαδήποτε μέρα και να ήταν με τα ιδια θα την ελουζες.. Γιατι η καταστροφή οποία μέρα και να ερθει, καταστρέφει το ίδιο...
Καλη σου τύχη μικρή, θα την χρειαστείς .