Μεινε..

Μείνε μου είπες. Ειναι αδύνατον απάντησα. "Πως ειναι δυνατόν να μείνω για παντα παιδι; Να έχω για παντα ανάγκες.. Αδυναμία να μένω κάπου μονη. Ανάγκη απο φροντίδα συνεχώς. Και συ σαν όλους τους μεγάλους θα με παίξεις..θα με ντυσεις..θα με ταϊσεις..και στο τέλος απλα θα με βαρέθεις. Η Φροντίδα προϋπόθεση ακόρεστη υπομονη, και ο άνθρωπος το μονο που εχει ακορεστο ειναι η δίψα του για κάτι καινούριο.
Και μένω εγω παιδι. Μονο. Για σένα έμεινα, χωρις εσένα έμεινα. "
Αδύνατον είπα και κατευθύνθηκα προς την ωρίμανση, δίπλα σου.