..Ο πρώτος μου έδωσε πνοή! Με πήρε στην αγκαλιά του και φύσηξε μέσα μου. Αφέθηκε σε κάθε κίνηση μου.. ¨Έπαιρνα άπληστα την ζωή του και τον ξεπλήρωνα με στιγμές. Κένταγε με χρυσή βελόνα πάνω στο σώμα μου και εγώ χάζευα τα σχέδια.. Μου άρεσε να ανακατεύω τα χρώματα, για να του είναι ποιο δύσκολο την επόμενη φορά.. να μπαίνει ποιο βαθιά μέσα μου για το επόμενο σχέδιο! ΄΄ θέλω να είμαι δίπλα σου για πάντα ΄΄ μου είχε πει κάποτε, και με έχασε. Δεν πίστευα στο ‘για πάντα’.. δυο τόσες μικρές λέξεις που μόνο να τις αισθανθείς μπορείς , όχι να τις πεις-ούτε να τις ακούσεις..
..Ο δεύτερος πορεύτηκε μαζί μου. Τον ακολούθησα σε κάθε του βήμα, αθόρυβα, ύπουλα.. Με τάιζε σπόρους λουλουδιών που άλλοτε φύτρωναν μπουμπούκια , άνθιζαν και μοσχομύριζαν, και άλλοτε έβγαιναν μόνο αγκάθια που μου ξέσκιζαν τα σωθικά. Αυτός ΗΞΕΡΕ και εγώ ΝΟΜΙΖΑ ότι διάλεγα.. ¨Έπαιζα σε όλα του τα παιχνίδια, στα στημένα του παιχνίδια.. Πότε με χάιδευε απαλά με τα χέρια του και πότε με βασάνιζε με το ραβδί του.. ΄΄ .. να ξέρεις ότι μπορεί να σου πήρα τα πάντα αλλά για αντάλλαγμα σου έδωσα τα πάντα.. ΄΄
‘πάντα’ λάθος λέξη.. και προπάντων λάθος ΣΤΙΓΜΗ..!
..Ο τρίτος έμεινε για λίγο, αλλά έφερε το αναπόφευκτο! Με κάρφωνε με το έντονό του βλέμμα, αλλά εγώ κοίταγα αλλού.. Του ξέσκιζα τις σκέψεις με τα κοφτερά μου δόντια , αλλά αυτός είχε ανοσία.. Μου έγδερνε το σώμα με τα μεγάλα του βρώμικα νύχια του και εγώ έφτιαχνα σχέδια με το αίμα μου. Μου θύμιζε κυρίως αγκάθια αλλά εγώ σκεφτόμουν τα λουλούδια.. Με έβαζε να παίζω με τα αιχμηρά του παιχνίδια, και εγώ διασκέδαζα! ΄΄ .. ήρθε η ώρα να για το ψαλίδι αλλά αυτή τη φορά θα παίξω εγώ ΄΄
Κι έτσι και έγινε , πρώτα έπαιξε και μετά κόπηκε.. Η μήπως έκοψε? Ούτε που θυμάμαι..
Τώρα είμαι μόνη μου , σε μια είσοδο και δεν ξέρω τι θα κάνω.. προς τα πού να πάω.. Για μια στιγμή μόνο σας σκέφτηκα, για μια στιγμή και όχι άλλη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου