Πώς μπορώ να πάρω θέση, και μόνο που το σκέφτομαι τα μάτια βουρκώνουν. Δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω αν πρέπει. Τι πάω να κάνω; Κι αυτό κι εκείνο μου φαίνονται εντάξει. Και τα δυό καλά είναι. Πώς να διαλέξω για μένα; Και μήπως πρέπει να τα γνωρίζω όλα; Να τα κρίνω όλα; Δε θέλω ν' αδικήσω κανέναν..
Η όψη μου μοιάζει τραγικά παιδική. Ασφυχτικά καρφωμένη στο δίλημμά μου! Όχι βέβαια. Πώς μπορώ να τα ξέρω όλα. Πώς να προβλέψω το αύριο, και πώς να πάρω όρκο τι πάει να πει "σωστό". Σωστό για ποιον; Λάθος για ποιους; Μπορώ να πω μόνο τι είναι αυτά για μένα. Και να προσπαθήσω να βρώ τα δικά μου "ναι" και "όχι". Μέσα σε θάλασσες γεμάτες "ίσως"..
Μα πως μου ζητάνε να μην χρησιμοποιήσω τέτοια δύναμη? Στο κάτω για ποιο λόγο μου την έδωσαν.. για να την χαζεύω..?
ειπες μια κουβεντα.΄''δεν θελεις να αδικησεις κανεναν..''..σωστο και αυτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήυπαρχει και πιο σωστο..''να μην αδικησεις τη καρδια σου..''
και κακα τα ψεματα οσο και να υπάρχουν προβληματα η καρδια δειχνει το δρόμο..και ας ειναι ο δρομος πιο δυσκολος απο την αλλη επιλογη..αυτή ξερει καλυτερα..αυτή ξέρει αυτη επιλεγει..αυτη χαιρετα..αυτή πονα..ακολουθα το δρομο που σου δειχνει..χωρις φοβο και με τσαμπουκα...
φιλιά..
Να δω αυτη η καημενη η καρδια τι θα πρωτοκανει με τοσα που της εχω αναθεσει.. Σ'ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου, και την ''συμβουλη'' σου! φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφή