Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Φάντασμα από το παρελθόν..




Και όσο και να προσπαθώ μάταια..


τρυπώνεις στο μυαλό μου σαν να ναι οι τοίχοι του από χαρτί.. τόσο καιρό τόσες, κλειδαριές, άχρηστα όλα.. η ανάμνηση σου ποιο δυνατή από ποτέ έρχεται σαν φάντασμα και με στοιχειώνει..
Δεν με αφήνει να ησυχάσω.. όχι αυτός αλλά η θυμησή του.. πολύ ποιο ισχυρή και από τον ίδιο, παίζει σαν ανέμελο παιδί στο λούνα Παρκ του μυαλού μου.. και το ανησυχητικό απ όλα είναι πως κάθε φορά γίνετε ορατός σε όλους.. σαν να ναι το μυαλό μου βιτρίνα σε κοινή θέα..
Το μυαλό μου, ανεξέλεγκτο πια, σε πλάθει όπως θέλει.. τα μαύρα τα κάνει άσπρα, τα λίγα πολλά, το λάθος σωστό.. όλα λειτουργούν υπέρ σου..

Δεν τους αφήνω να μ ακουμπήσουν μην τυχόν και σε νιώσουν…

4 σχόλια:

  1. Το μυαλό μου, ανεξέλεγκτο πια, σε πλάθει όπως θέλει.. τα μαύρα τα κάνει άσπρα, τα λίγα πολλά, το λάθος σωστό.. όλα λειτουργούν υπέρ σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμα και τα πιο ασχημα ψεγαδια σου τα λιωνει η θυμηση σου
    αη σιχτιρ...
    ολα είσαι εσυ ενα φάντασμα...
    για πόσο ακόμα?
    αμαρτωλά φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή